Sa alamat na ito, ang batang Pilipino, ay nag-iiwan ngipin sa "windowsill" para sa "tooth rat." Pagkagising ng bata sa umaga, wala na ang ngipin ngunit nag-iwan ng pera ang "tooth rat."
Kahit sa iba't-ibang dayuhang bansa, iba ang mga pagkaliwanag ng alamat tungkol sa ngipin, ngunit iisa lamang ang kaisipan na napupulot dito: kung may iniwan kang ngipin, may matatanggap kang regalo na sa kadalasan ay pera. Nung bata pa ako, ang alamat na tinuro ng aking mga magulang ay ang "tooth fairy." Sinabihan nila ako na kapag may matatanggal na ngipin sa akin, ito ay isang simbolo na tumatanda at dumadalaga na ako. Kung kaya't tuwing may mahuhulog na ngipin galing sa bunganga ko, pinapalagay nila sakin ito sa ilalim ng aking unan para habang tulog ako, kukunin daw ng "tooth fairy" ito at mag-iiwan ng pera bilang regalo sa ngipin. Sa mahabang panahon, pinaniniwalaan ko ang alamat na ito at nalaman ko lang na di ito totoo nung nahuli ko ang aking ina na naglalagay ng pera dahil nagising ako sa paggalaw niya ng aking unan. Kahit nalaman ko na di ito totoo, ang mga alamat na tinuturo ng akin mga magulang sakin ang nagbigay-kulay sa aking pagkabata. Sa aking palagay, mabuti ang pagtuturo ng alamat sa mga bata dahil ito ang nagpapalawak ng imahinasyon ng mga bata.
Wednesday, December 3, 2008
Sunday, November 23, 2008
Ang Teoryang YO-HE-HO
The Yo-He-Ho Theory
According to this theory, language evolved from the grunts, groans, and snorts evoked by heavy physical labor.
Totoo naman, tuwing napapagod ang isang tao, ito ay nagbibigay-bunga ng mga tunog tulad ng “grunts”, “groans”, at “snorts.” Halimbawa, ang isang karpintero ay nagtrabaho nang buong magdamag, malamang mahihingal siya sa pagod. Kung kaya’t, ang mga pangyayari katulad nito ay nagdulot ng sari-saring tunog na nagpasimuno sa pagbuo ng pananalita. Ang mga tunog na ito, sa aking opinyon, ay ang sinaunang batayan na nagbigay-daan sa paraan ng pananalita natin ngayon. Kahit masasabi natin na ang ritmo ng mga tunog nito ay magkahawig sa ritmo ng pagkakasabi natin ng mga ilang salita, may mga kakulangan ang teoryang ito. Sa aking palagay, ang teoryang ito ay nagdulot ng napakapayak na salita at nagbigay-diin lang sa pagkahawig nito sa ritmo ng tunog (grunts, groans, and snorts) at ng mga ilang salita. Subalit, paano naman ang napakakomplikadong salita o ang mga salita na ang tunog ay sobrang malayo sa mga tunog na “grunts”, “groans” at “snorts?”
According to this theory, language evolved from the grunts, groans, and snorts evoked by heavy physical labor.
Totoo naman, tuwing napapagod ang isang tao, ito ay nagbibigay-bunga ng mga tunog tulad ng “grunts”, “groans”, at “snorts.” Halimbawa, ang isang karpintero ay nagtrabaho nang buong magdamag, malamang mahihingal siya sa pagod. Kung kaya’t, ang mga pangyayari katulad nito ay nagdulot ng sari-saring tunog na nagpasimuno sa pagbuo ng pananalita. Ang mga tunog na ito, sa aking opinyon, ay ang sinaunang batayan na nagbigay-daan sa paraan ng pananalita natin ngayon. Kahit masasabi natin na ang ritmo ng mga tunog nito ay magkahawig sa ritmo ng pagkakasabi natin ng mga ilang salita, may mga kakulangan ang teoryang ito. Sa aking palagay, ang teoryang ito ay nagdulot ng napakapayak na salita at nagbigay-diin lang sa pagkahawig nito sa ritmo ng tunog (grunts, groans, and snorts) at ng mga ilang salita. Subalit, paano naman ang napakakomplikadong salita o ang mga salita na ang tunog ay sobrang malayo sa mga tunog na “grunts”, “groans” at “snorts?”
Subscribe to:
Posts (Atom)